Rize’de Mısır Kurutma

Tarıma yönelik âdetler içerisinde bir diğeri de mısır kurutma (İskinafl) âdetidir. Buğday ununun henüz sofralara girmediği ve mısır ekmeğinin yaygın olarak tüketildiği dönemlerde, yöre halkı henüz yeni biçilmiş mısırları ateşte kurutarak öğütmek için hazır hale getirirdi.

Güneşli gün sayısının oldukça az olduğu yöremizde mısır ürününün tabii seyri içerisinde kurumaya bırakılması uzun bir zaman alacağından, günlük mısır unu ihtiyacı da dikkate alınarak, özellikle mısırların hasat edildiği dönemlerde ateş yardımı ile kurutulması zorunluluk arzederdi.

Bunun için açık alanda etrafı taşlarla çevrili tandın andıran genişçe bir fınn yapılır, bu fırın etrafına da mısır koçanlannı asmak için çitler konurdu. Hasat edilen mısırlann koçanlan ikişerli olarak yapraklanndan birbirine bağlanıp fırının etrafındaki bu çitlere asılırdı.

Daha sonra bu fınnm içerisinde büyükçe bir ateş yakılır, çevresindeki mısırlar ateşin ısısı ile ku-rumuya bırakılırdı. Kuruyan mısır, ateşin is ve dumanından etkilendiği için unun rengi daha koyu ve hafif acımsı olurdu.

Kurutma işinin yapıldığı yere İnkişaf veya Furun denildiği için bu adete de İnkişaf veya Furunlama âdeti denilmiştir. Uzun yıllar varlığını koruyan bu adet de günümüzde, mısır ekmeğinin büyük ölçüde yerini buğdaya bırakmasıyla tamamen ortadan kalkmıştır.