Barut Nedir

Barut patlayıcı katı madde. Güherçile, kükürt ve kömür tozundan oluşur ve ateşli silahlarda merminin fırlatılmasını sağlar. ilk kez MÖ 1000 yıllarında Çinliler tarafından bulundu. Avrupa’da ilk olarak Berthold Schwartz (1318-1384) adlı bir Alman rahibi tarafından geliştirilerek toplarda kullanıldı.

Kimi tarihçiler Avrupa’da barutu bulanın Robert Bacon (1224- 1294) olduğunu ileri sürerler. XIX. yy.’a kadar havai fişeklerde, mermi ve top güllesi atmada tek patlayıcı madde olarak kulanılan kara barutun karışımında kükürt, güherçile ve akça- ağaç ya da karaağaç kömürü kullanılırdı. Sürtünme ve darbe ile kolayca ateş alır ve şiddetle patlar.

Daha sonraları nitrogliserinin ve nitroselülozun elde edilmesiyle hafif dumanlı ya da dumansız barutlar kullanılmaya başlandı. Dumansız barut kara baruta göre üç kat daha güçlüdür. Bunun karışımında % 70-80 oranında potasyum nitrat, % 12- 20 oranında odun kömürü ve % 3-14 oranında kükürt bulunur. Barut elde etmek için karışımı oluşturan maddeler önce ayrı ayrı, sonra da birlikte öğütülerek karıştırılır. 

Bu karışım hidrolik preslerde sıkıştırılıp hamur durumuna getirilir. Sarsıntılı eleklerde tozu ayrıldıktan sonra tane olarak barut elde edilir. Türlü kaplarda basılarak istenilen biçimlere sokulur. Bugün ateşli silahlarda kolodyum, tri- nitro gliserin, trinitro toluen gibi patlayıcı maddelerin karışımı olan dumansız barut kullanılır. Bu patlayıcı maddeleri elde etmekte kullanılan potasyum nitrat yeryüzünde oldukça az bulunur. 

Güney Amerika’da And Dağları’nın denize bakan kıyılarında kuşların bıraktığı gübreler, potasyum nitrat bakımından oldukça zengindir. Almanların I. Dünya Savaşı sırasında havadan elde ettikleri azotlu potasyum nitrat yapımını başarmaları bu madde için tükenmeyen bir kaynak yarattı.