Atmaca İle Bıldırcın Avı

Pirinç ve buğday tarlalarında beslenen ve sonbahar mevsiminde büyük göçlerle gelen bıldırcın kuşları, Hopa’dan Samsun’a kadar ki bölgede çeşitli şekillerde avlanmaktadır. Eskiden kalan avlanma şekillerinden biri gecenin karanlığında fener veya lüks denen ışık kaynaklan kullanmaktı. Bunun için ağ kepçe hazırlanırdı.

Bıldırcının bol olduğu gecelerde (kapalı havada bol olur) ışıkla çıkılır, bıldırcının oturduğu alanlar taranır, görüldüğü yerde yavaşça yaklaşılarak üzerine kepçe örtülür ve yakalanır. Fileli torbaya konularak canlı olarak gezdirilir. Gökte yıldız görülecek kadar hava düzelmeye başlayınca “ayazladı” denir ve avlanmaya son verilir. Hava ayazlayınca bıldırcın yaklaşanı görür ve kendisine yanaşmadan uçmaya başlar.

Göç zamanı Ağustos, Eylül ve Ekim aylarıdır. Göç topluca olur. Sert yağmur veya rüzgar, göçü zorlaştırır. Yağmurda kanat uçlan da ıslanınca bıldırcın uçmada zorlanır, düz alanlara veya ekili alanlara doğru inerek oturur. Çok miktarda sürü halinde bıldırcın olursa buna “döküm oldu” denir.

Gün ağarmasıyla birlikte atmacacılar, atmacalarıyla avlanmaya çıkar. Ellerinde bir çubukla çalılara vurarak bıldırcını uçurmaya çalışırlar. Eğer av köpeği varsa bu işin tuzu, biberi olur. Bıldırcını havalanınca avuç içinde tutulan atmaca hızla bıldırcının peşine atılır. Atmaca bıldırcını ko-valıyarak yakalar. Yere oturunca yavaşça yanaşılır. İlk av ise, bıldırcın besmele ile kesilir. Baş kısmı gagası hariç soyularak atmacaya yedirilir. Sonra atmacanın iki bacağından tutularak ayağındaki bıldırcın alınır, atmaca kol üzerine oturtulur. Başı kesilen bıldırcına “leş” denir.