Antoine Henri Becquerel

Fransız fizikçisi (Paris 1852 – Lecroisie 1908). Politeknik okulunda okutman (1875). Fizik mühendisi (1877). Doğa Tarihi müzesi laboratuvarmda doğabiiim a-sistanı (1878) ve profesör (1892). Politeknik okulunda profesör (1895-1908). Röntgen’in X ışınları ile, ışık ışınları arasındaki benzerliği (saydamsız maddelerden geçmeleri, fotoğraf camına etkileri vb.) düşündü.
Bu ışınlar doğada, güneş tayfında ve bilinen ışık kaynaklarında yoktu. Becquerel, floresans özelliği taşıyan bir maddenin ışık yayıp yaymayacağını merak etti, floresans görünen her madde üstüne deney yapmaya karar verdi; Floresans maddeden aldığı örnek parçayı önce güneş ışığına tuttu; sonra ibir saydamsız kağıda sararak fotoğraf camına değecek biçimde yerleştirdi.
Röntgen’in, deyinde uyguladığı koşulları sağlamak için, örnek parça ile fotoğraf camı arasına bir metal engel yerleştirdi. Deneyin sonunda levhaları açtığında, levhaların buğulanmış olduğunu gördü: bu durum floresans X— ışını ürettiğini kanıtlıyordu.
26 şubat 1896’da bir fotoğraf filmini siyah kağıda sararak bir floresans maddenin (potasyum uranil sülfat) billuru üstüne yerleştirdi; deneyin başlangıcını izleyen günlerde hava hep kapalıydı.
Nevarki, gecikmenin emülsiyonu bozacağını düşünen Becquerel levhaları açmaya karar verdi mart 1.). Bu deney sonucunda uranyum filizi ışınları ile X ışınlarının fotoğraf camı üstünde aynı etkiyi yaptığını ortaya koyarak, uranyum tuzlarında radyoaktivite bulunduğunu tanıtladı.
Becquerel’in bu buluşu, atom çekirdeğinin varlığını tanıtlaması bakımından da çok önemliydi. Nükleer radyasyonu saptayan bir aygıt yaptı, uranyum ışınlarına tutulan gazların iyonlaştığını buldu. 1903 Nobel fizik ö-dülünü Pierre ve Marie Curie ile paylaştı. Magnetik dönerle polarma (1876) fosforışı (1882) üstüne çalışmalar yaptı.